Βέβηλος - κεφάλαιο 9: 'Οσο πιστέυω στο hip-hop

Βεβηλος Χ Anser Live Κατράκειο Θέατρο 26.6
https://www.facebook.com/events/312778533847979/?active_tab=discussion

Στίχοι / Παρουσίαση: Βέβηλος
Παραγωγή: Βέβηλος
Instagram: https://www.instagram.com/v4vevilos/
Facebook: https://www.facebook.com/vevilos/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/7bc1q...
Bandcamp: https://flowtownfactory.bandcamp.com

Ξέθαψα απο το σάκο μου τραγούδι απο τη τούφα
κι είπα να βάλω ένα beat πάνω του να πατήσω
βρήκα το αδειόχαρτο και λίγο πάφα-πούφα
και το έστριψα στα 88 μόνος μου να καπνίσω
τα δάχτυλα μου έδεσα και τα έβαλα στο σβέρκο
γονάτισα λες κι ήτανε να ψάξουν το κελί μου
και ενώ μέσα μου έτρεμα έκανα τον Αλέκο
μη πέσουν στην καβάτζα μου και πάρουν τη ζωή μου
αρνήθηκα ελαφρυντικά κι έντιμο βίο
την παρουσία συνηγόρου και μαρτύρων υπεράσπισης
γιατί το ξύλο που έτρωγα ολόγυμνος στο κρύο
ήταν στα πλαίσια του σωφρονισμού και της εκμάθησης
τον πυρετό που μ έκαιγε νύχτες απ'τη χαρμάνα
το χώμα που σερνόμουνα να βρώ καμιά ψιλή
προαυλισμός και κράτηση σε δύο μέτρα αλάνα
και επισκεπτήριο με τηλέφωνο σε οχτώ πόντους γυαλί
τη μαχαιριά απο το Ρεζά το 2001
σε εκείνη την εξέγερση μες τον κορυδαλλό
δεν τα' πα αλήθεια πουθενά μα μοναχά σε εσένα
μ ένα χαρτί πολύ απλά κι ένα στυλό

Οσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
και προσκυνώ για εικόνισμα οσα στιχάκια ράβω
πες μου γαμώ την τρέλα μου που θα προσευχηθώ
σε ποιόν να ξομολογηθώ και που να μεταλάβω
οσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
και με σταυρώνει ενα beat πάνω του το ρημάδι
πες μου γαμώ την τρέλα μου που να προσευχηθώ
που εχω ζήσει δυο ζωές μαζί του σ'ενα βράδυ

Ξέχασα τόσα να σου πώ και τόσα να σου γράψω
μη με παρεξηγείς είναι το μυαλό λίγο καμένο
έτσι κι αλλιώς προτίμησα πολλά απ' αυτά να θάψω
άλλα εκεί που έρχομαι άλλα όπου πηγαίνω
τους στίχους απο το ζερβό στα μούτρα του φασιστά
και το είσαι ελέυθερος κι εσύ στην κεντρική κιγκλίδα
το γιό σου το καμάρι σου που μας το παίζει αρτίστα
και χάλασε το στόμα του φόρα παρτίδα
το πρώτο μου βινύλιο που χω για περηφάνια
τους μάγκες που στηρίζουνε για χρόνια και το ζούνε
το κοιμητήρι κάπου εδώ που γέμισε στεφάνια
και οι φίλοι μας δε μας μιλάν μονάχα μας ακούνε
το πάρκο που αράζαμε και κάναμε κατάληψη
τα μπατσικά που κάψαμε Πέτρου και Παύλου
το graffiti που φτιάξαμε μια νύχτα στην Ανάληψη
το πρώτο δικαστήριο στη μαλακία του Σταύρου
δυο μήνες απομόνωση και τρείς στα πειθαρχεία
για εκείνο το τζαμάρισμα μια κυριάκη στη Κρήτη
μα εγώ πάνω μου σκάλιζα όλα σου τα στοιχεία
και κουβαλούσα μέσα μου όλο σου τον πλανήτη